Καταναγκαστικός χαφιεδισμός
Διαβάζουμε ότι το Φέισμπουκ (ΦΒ) κατέδωσε την άμβλωση που έκανε μια 17χρονη, σε συνεργασία με την μητέρα της, στην Νεμπράσκα.
Για την ακρίβεια, μια φίλη της κοπέλας την κατέδωσε στην αστυνομία, και το ΦΒ καταναγκάστηκε από την αστυνομία να αποκαλύψει ενοχοποιητικά στοιχεία. Δεν έλαβε το ΦΒ την πρωτοβουλία. (Όποιος έχει τέτοιες "φίλες"... να τις χαίρεται.)
Υπόβαθρο
Πρόσφατα, η άμβλωση κατέστη παράνομη σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ επέτρεψε στις τοπικές πολιτείες να νομοθετήσουν, η καθεμία για λογαριασμό της, αν η άμβλωση θα είναι νόμιμη ή όχι. Και, στην Νεμπράσκα, η απόφαση ήταν "όχι".
Το δικαίωμα στην άμβλωση το υποστηρίζουν όλοι οι γνωστοί θεωρητικοί του λιμπερταριανισμού. Έχουμε κάνει ειδικό βίντεο:
Δυστυχώς, παρά τις ισχυρές θεωρητικές βάσεις αυτού του δικαιώματος, υπάρχουν στις ΗΠΑ κάποιοι λιμπερταριανοί που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να απαγορεύονται οι αμβλώσεις, λόγω προσωπικών τους συντηρητικών και θρησκευτικών αξιών. Ίσως και επειδή γυρεύουν ψηφαλάκια. Αυτές οι αξίες δεν έχουν να κάνουν με τον λιμπερταριανισμό αλλά επηρεάζουν την κρίση τους. Για παράδειγμα ο Ρον Πολ έχει ταχθεί κατά του δικαιώματος αυτού.Το θέμα μας
Το θέμα μας εδώ δεν είναι η έκτρωση, αλλά ο χαφιεδισμός του Φέισμπουκ. Που, και πάλι, δεν ήταν ακριβώς χαφιεδισμός, αλλά συνεργασία, αφότου η αστυνομία το απαίτησε.
Παραβιάζει το ΦΒ την Αρχή Μη Επίθεσης (ΑΜΕ) ενοχοποιώντας τις γυναίκες στην αστυνομία;
Αυτό που έκανε το ΦΒ, βεβαίως, δεν είναι βία. Την βία την ασκούν οι αστυνομικοί και οι δικαστές που θα συλλάβουν και θα φυλακίσουν ενδεχομένως τις γυναίκες. Το ΦΒ δεν έχει θεσμικό ρόλο στην "νόμιμη βία" του Κράτους.
Αυτό που έκανε το ΦΒ ήταν να μην προσφέρει εχεμύθεια στις δύο γυναίκες.
Είχαν δικαίωμα στην εχεμύθεια οι δύο γυναίκες, σε σχέση με το ΦΒ; Δηλαδή, είχε δεσμευθεί το ΦΒ στις γυναίκες να μην μαρτυρήσει αυτά που λέγανε;
Δυστυχώς, όχι. Το ΦΒ, στους όρους χρήσης του, λέει ξεκάθαρα ότι θα συνεργαστεί με τις αρχές που επιβάλλουν τον νόμο, αν τού ζητηθεί:
Οπότε εδώ το αδίκημα (απ' την άποψη του λιμπερταριανισμού, όχι του κρατικού νόμου) δεν το διαπράττει το ΦΒ, αλλά το Κράτος. Το Κράτος, αφ' ενός, διώκει την έκτρωση, αφ' ετέρου, απαγορεύει στο ΦΒ (και στους ανταγωνιστές του) να προσφέρει εχεμύθεια στους χρήστες του. Μια υπηρεσία που σίγουρα θα μπορούσε να προσφερθεί αν η αγορά και η κοινωνία ήταν ελεύθερη.
Φυσικά, στην ελεύθερη κοινωνία, αν κάποιος υποθάλπει εγκληματίες (πραγματικούς εγκληματίες, φονιάδες, ληστές, βιαστές, τραμπούκους, κλπ., όχι 17χρονες που πήραν το χάπι), μπορεί να βρεθεί συνένοχος. Ειδικά αν είχε γνώση του εγκλήματος και συμφέρον απ' την συγκάλυψη, δηλαδή αν υπήρχε συνωμοσία. Πέραν αυτού, θα υπήρχε και ενδεχόμενη κοινωνική κατακραυγή, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί παραβίαση της ΑΜΕ.
Παρατηρήστε ότι την εχεμύθεια την ανέφερα ως υπηρεσία. Όχι ως δικαίωμα. Δεν περιλαμβάνεται στην λιμπερταριανή χάρτα δικαιωμάτων το δικαίωμα στην εχεμύθεια. Μπορεί ο Α να μην θέλει ο Β να κοινοποιήσει κάτι σχετικό με τον Α, αλλά η κοινοποίηση δεν είναι βία. Ο Β είναι ιδιοκτήτης των μέσων έκφρασης που διαθέτει, και μπορεί με αυτά να πει ό,τι θέλει. Οι πληροφορίες δεν είναι βία, ακόμα κι αν βλάπτουν κάποιον. Υπάρχουν πάμπολλες πληροφορίες που κάποιον βλάπτουν. Πχ, μια αρνητική κριτική για ένα εστιατόριο. Φανταστείτε να έπρεπε να λέμε μόνο πράγματα που δεν βλάπτουν κανέναν. Αν ο Α θέλει να εξασφαλίσει την εχεμύθεια του Β, λοιπόν, πρέπει να τον δελεάσει ώστε ο Β να δεσμευθεί να μην κάνει την κοινοποίηση, δηλαδή να μην κάνει κάτι που κανονικά δικαιούται να κάνει. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω ιδιωτικού συμβολαίου.