Οι φόροι είναι για τους πληβείους
Διαβάζουμε ότι ο Κάρολος δεν πληρώνει φόρο κληρονομίας για την τεράστια ακίνητη περιουσία που κληρονομεί απ' την Ελισάβετ.
Τα αισθήματα είναι ανάμικτα.
Απ' την μία, είναι ευχάριστο που κάποιος δεν ληστεύεται απ' το Κράτος. Όχι, δεν θέλω να τον φορολογήσουν! Στο κάτω κάτω, και να τον φορολογήσουν, τι θα ωφεληθώ; Θα μού επιστρέψουν εμένα τους φόρους μου; Όχι βέβαια. Άλλοι θα τα πάρουν κι αυτά, όπως πήραν και τα δικά μου. Δεν θέλω λοιπόν να φορολογήσουν τον Κάρολο. Θέλω να σταματήσουν να φορολογούν κι εμένα, και όλους! Θέλω το Κράτος (ως θεσμός) να καταργηθεί και να απελευθερωθεί η αγορά.
Απ' την άλλη, ο Κάρολος είναι το Κράτος. Είναι κορυφαίο στέλεχος ενός κράτους. Το στέλεχος του μηχανισμού καταλήστευσης δεν αυτο-ληστεύεται. Εξεπλάγη κανείς;
Η χαρά που κάποιος δεν φορολογήθηκε μετατρέπεται σύντομα σε λύπη όταν διαπιστώνουμε ποιος ήταν ο τυχερός, και γιατί. Ο λόγος που αυτός είναι τυχερός είναι ο ίδιος λόγος που εμείς είμαστε άτυχοι. Ο λόγος είναι ότι αυτός είναι στέλεχος, εμείς είμαστε υπήκοοι. Αυτός είναι στην τάξη των φοροληπτών, εμείς των φοροδοτών. (Το "εμείς" αφορά άτομα που δεν είναι έμμισθοι του Κράτους.)
Σε αντίθεση με τον αγοραίο τρόπο πλουτισμού, όπου και οι δύο βγαίνουν κερδισμένοι απ' την ανταλλαγή, ο πολιτικός τρόπος πλουτισμού είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος: Ό,τι κερδίζει ο ένας το χάνει ο άλλος. Κάποιος φορολογεί και κάποιος φορολογείται. Και είναι σαφές σε ποια κατηγορία ανήκει ο Κάρολος και οι όμοιοί του.
Ακόμα κι αν τού παίρνανε λίγα απ' τα κλεμμένα, πάλι άδικα κερδισμένος θα ήταν. "Ο κλέψας του κλέψαντος". Κι αυτά που θα περίσσευαν από την εσωτερική μοιρασιά, εντός του Κράτους, πάλι κλεμμένα θα ήταν, αφού από φορολόγηση θα προέρχονταν.
Θεωρώ, χωρίς να το έχω ερευνήσει ιδιαιτέρως, ότι η περιουσία της βασιλικής οικογένειας είναι προϊόν εγκλήματος. Δεν νομίζω κανείς πρόγονός τους να αξιοποίησε (homesteading) τόσες εκτάσεις, ούτε να τις αγόρασε με λεφτά που είχαν αποκτηθεί τίμια. Μάλλον με απλή δήλωση κατακτήθηκαν αυτά τα εδάφη, συνοδευόμενη από σφαγές και βία. Με φορολόγηση φωταγωγούνται ως σήμερα τα παλάτια τους. Πέρα από υλικό για κουτσομπολίστικα περιοδικά, τι παράγουν αυτές οι πολιτικές οικογένειες, εδώ και αιώνες, που να δικαιολογεί την χλιδή που απολαμβάνουν;
Καταλαβαίνω να ζει στην χλιδή ο Τζεφ Μπέζος, ο Μπιλ Γκέιτς, ο Γουόρεν Μπάφετ, παρόλο που οι γάμοι τους δεν συγκρίνονται με του πρίγκιπος Χάρη. (Ο Μπάφετ, ειδικά, φημίζεται για την σεμνότητα του βίου του.) Αυτοί εξυπηρέτησαν εκατομμύρια πελάτες που αγόρασαν τα προϊόντα τους. Η Ελισάβετ και ο Κάρολος και όλοι αυτοί οι αυλικοί, ποιους πελάτες εξυπηρέτησαν; Είχαν ποτέ εθελούσιους πελάτες κι όχι υπηκόους;
Τώρα που πέθανε η Ελισάβετ, γελάσαμε με τις αυτάρεσκες διαβεβαιώσεις τους περί ενός "βίου αφιερωμένου στην υπηρεσία του λαού (public service)" και κάτι τέτοια. Τόση υπηρεσία, τόση ανιδιοτελής αφιέρωση... Μάς υποχρέωσαν. Αν τούς βαραίνει το πριγκιπιλίκι, ας παραιτηθούν! Ας τα εγκαταλείψουν τα παλάτια και το "sovereign grant" τους. Μετά χαράς να τούς απαλλάξουμε. Υποκριτές!
Αν κάτι είναι ακόμα αηδιαστικότερο, είναι αυτοί οι αυλικοί σφουγγοκωλάριοι του στέμματος, που συνήθως είναι εξίσου φοροδίαιτοι, τοποθετημένοι σε διάφορα αξιώματα που είναι ν' απορείς γιατί υπάρχουν καν. Αυτοί που, τούτες τις μέρες, με ταπεινότητα απευθύνονται στην Αυτού Μεγαλειότητα, εκπροσωπώντας, δήθεν, τους "πιστούς υπηκόους" (loyal subjects), και τον συλλυπούνται για την μαμά του. Ας μιλούν καλύτερα για τον εαυτό τους. Ας μείνουν πιστοί υπήκοοι αυτοί οι ίδιοι, που τρώνε από το Κράτος, κι όσοι πληβείοι θέλουν να υπακούν και να φορολογούνται, κι ας αφήσουν τους υπόλοιπους ελεύθερους. Να δω τι θα τρώνε μετά.
Ανισότητα
Πόσες φορές δεν το έχουμε δει; Πρόχειρα, να θυμηθώ μερικές απ' τις πολλές:
- Θυμάστε με τα lockdowns, που κάποιοι πήγαιναν βόλτα και δεν φορούσαν ούτε μάσκα; Δεν φάγανε πρόστιμα αυτοί.
- Θυμάστε ότι απαγορεύεται να προσβάλλεις (να βρίζεις πχ) τον Πρόεδρο Της Δημοκρατίας; Εμένα αν με βρίσετε δεν νομίζω να σάς βάλει κανείς φυλακή (ευτυχώς!), αλλά ο ΠτΔ είναι αλλιώς. Τι το περάσαμε; Αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμ' ούλοι;
- Θυμάστε την βουλευτική ασυλία; Αν εγώ κάνω ένα κακούργημα, ας πούμε, θα συλληφθώ. Οι πολιτικοί δεν συλλαμβάνονται, παρά μόνο αν η Βουλή (δηλαδή οι ίδιοι) κάνουν άρση της ασυλίας. Δηλαδή μόνο αν θέλουν να διωχθεί ένας απ' το σινάφι τους, τότε μόνο διώκεται.
- Θυμάστε όταν το 2016 βρέθηκαν κάτι απόρρητα emails στον οικιακό υπολογιστή της Κλίντον; Έκανε έρευνα το FBI και βρήκαν ενοχοποιητικά στοιχεία, αλλά συνέστησαν να μην ασκηθεί δίωξη, και δεν ασκήθηκε. Αν ήταν άλλος, θα τον είχαν ενταφιάσει σε κάποιο μπουντρούμι.
- Θυμάστε το σκάνδαλο Κοσκοτά, που μόνο ο Κοσκοτάς μπήκε φυλακή;
Και άλλα πολλά. Πού να τα θυμηθούμε όλα; Τα είχε συνοψίσει πολύ όμορφα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής:
«Έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, τον στέλνεις στο σπίτι του».
Ένα είναι το διαρκές: Η μοναδική δυνατότητα των πολιτικών να μονοπωλούν την βία σε μια γεωγραφική περιοχή, να φορολογούν και να νομοθετούν, σε αντίθεση με τους υπηκόους που φορολογούνται και υπακούν. Αυτό, αν το επιχειρούσε κανείς άλλος, θα τον καταδίκαζαν για εκβιασμό, για ληστεία, για "αντιποίηση αρχής". (Ενδιαφέρον έγκλημα αυτό. Βασικά καθιστά παράνομο να κάνουν οι άλλοι αυτό που κάνουμε ήδη εμείς. Έξυπνο!) Κι αν κάποιος έκανε αυτά που κάνουν οι πολιτικοί με τους οπλοφόρους και τα οπλοστάσιά τους, θα τον καταδίκαζαν για τρομοκράτη, για μαζικό δολοφόνο, και για ηγέτη εγκληματικής οργάνωσης.
Τα δύο μέτρα και τα δυο σταθμά είναι παντού. Κολυμπάμε στις αντιφάσεις και στις ανισότητες, σε σημείο να μην τις βλέπουμε.
Αυτή είναι η πραγματική ανισότητα. Η θεσμοθετημένη ανισότητα. Η ανισότητα στα δικαιώματα, στο ηθικό status.
Όχι η ανισότητα στα εισοδήματα και στον πλούτο, που μπορεί να εξηγηθεί απ' την διαφορετική τύχη ή παραγωγικότητα του καθενός. Αυτή η ανισότητα υπάρχει και στην φύση ακόμα. Πχ, άλλη η ζωή στον κάμπο κι άλλη στο βουνό.
Την θεσμική ανισότητα, όμως, την φτιάχνουμε εμείς, οι άνθρωποι. Για την ακρίβεια, την διατηρούν κάποιοι, και οι υπόλοιποι την έχουν συνηθίσει σε σημείο να μην την παρατηρούν καν.
Κι όταν φορολογούνται;
Μα και οι πολιτικοί πληρώνουν φόρους, θα μού πειτε. Εντάξει, μπορεί ο Κάρολος να απέφυγε τον φόρο κληρονομίας, αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί πληρώνουν φόρο εισοδήματος.
Βέβαια... μην φανταστείτε ότι οι βουλευτές πληρώνουν σαν εμάς. 77% αφορολόγητο εισόδημα διαβάζουμε πως έχουν.
Αλλά οι περισσότεροι αξιωματούχοι κάτι πληρώνουν, καθώς και οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς και οι επιδοματίες ΕΣΠΑτζίδες του "ιδιωτικού" τομέα.
Κάθε φορά που κάποιος φοροδίαιτος "φορολογείται", ο εργοδότης του, που είναι το ίδιο το Κράτος, τού κάνει, ουσιαστικά, μια μείωση μισθού. Το Κράτος τού παίρνει πίσω λίγα απ' τα λεφτά που τού έδωσε. Θα μπορούσε απ' την αρχή να τού πει ότι θα τον πληρώνει λιγότερο και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Η "φορολόγηση" ανθρώπων που πληρώνονται απ' το Κράτος είναι μείωση μισθού με έξτρα βήματα. Τα έξτρα βήματα δίνουν την εντύπωση, στους πληβείους, ότι "Να, ακόμα και οι πολιτικοί φορολογούνται, άρα έχουμε ισότητα". Πρόκειται για οφθαλμαπάτη.
Αντιθέτως, όταν το Κράτος φορολογεί κάποιον εργαζόμενο στην αγορά, που βγάζει λεφτά εξυπηρετώντας τους πελάτες ή τον εργοδότη του, εκεί το Κράτος παίρνει λεφτά που δεν είχε δώσει το ίδιο, αλλά οι πελάτες κι οι εργοδότες. Αυτό είναι όντως κλοπή, όχι απλά μείωση μισθού.
Μοιάζει με την προηγούμενη περίπτωση μόνο στο ότι μειώνονται τα λεφτά που έχει ο εργαζόμενος στην τσέπη του, αλλά η τεράστια διαφορά είναι ότι, σ' αυτήν την περίπτωση, ο εργοδότης έχει πληρώσει τα ίδια, δεν παίρνει τίποτα πίσω. Αυτά που λείπουν απ' την τσέπη του φορολογημένου τα έχουν πάρει άλλοι: οι κρατικοί αξιωματούχοι, που κατόπιν θα "φορολογηθούν" μεταξύ τους, δηλαδή θα κάνουν την εσωτερική μοιρασιά, όπως συμβαίνει σε κάθε συμμορία μετά το έγκλημα.
Είναι, επομένως, διαφορετικό το αποτέλεσμα της φορολόγησης κρατικών και ιδιωτικών εργαζομένων. Όταν φορολογούνται έμμισθοι του Κράτους, έχουμε μείωση του μισθού τους, μείωση του κόστους εργασίας τους. Όταν φορολογούνται άνθρωποι της αγοράς, έχουμε αρπαγή ενός μέρους του μισθού τους, που δεν επιστρέφεται στον εργοδότη αλλά πάει σε τρίτους. Εκεί, το κόστος εργασίας δεν μειώνεται: ο εργοδότης κι ο πελάτης τα ίδια λεφτά πληρώνει, απλά, εκτός απ' τον εργαζόμενο, πληρώνει (εμμέσως) και τα παράσιτα που τούς απομυζούν αμφοτέρους.